De Corona heeft de deuren van het HBO en de universiteiten doen sluiten. De open dagen kunnen dus ook geen doorgang vinden. Dus hoe is het nu om Mondzorgkunde te studeren? Een klein kijkje in mijn studietijd…misschien kunnen jullie van mijn fouten leren.
Mondhygiëne kiezen
Vroeger…heeuul lang geleden…toen ik nog jong was…studeerde ik Mondhygiëne (tegenwoordig heet het Mondzorgkunde). Ik kan mij de eerste introductiedag nog ontzettend goed herinneren. Ik was pas zeventien jaar en was net op mezelf gaan wonen. Wat een avontuur! Ik was heel wat van plan. Lekker veel stappen en ondeugende dingen doen. Ik zag het helemaal zitten, joh!
Ik was eigenlijk eerst helemaal niet van plan om Mondhygiëne te gaan studeren. Ik wilde eerst Sociaal Pedagogische Hulpverlening gaan doen of Operatie Assistent of Biologie. Mondhygiëne klonk zooo saai en keurig! Bovendien was mijn zus tandarts en snapte werkelijk niet hoe ze DAT nou had kunnen kiezen. Hele dagen voorover gebogen zitten en een beetje peuteren en mensen pijn doen. Dat leek me echt niks.
Ik wist wel dat ik ‘iets met mensen’ wilde en dat ik wilde ‘helpen’. Oja, van een beetje bloed was ik niet vies. Dat wilde ik wel zien. Dat vond ik dan wel weer spannend. Mijn moeder zei me dat ik misschien geen werk kon vinden met SPH. Dus dat viel dan af. Biologie bleek teveel met plantjes te maken hebben en ik vond het een hele slechte open dag. Voor Operatie Assistent had je natuurkunde nodig en als ik ergens een hekel aan had….
Op dezelfde dag dat daar een open dag van was, was er ook bij Mondhygiëne een open dag en dat was op dezelfde locatie als Tandheelkunde. Ik vond het ‘wel geinig’ om even op de ‘school’ van mijn zus te kijken. Dus toen zat ik ineens in de collegebank van Mondhygiëne. Bijzonder genoeg raakte ik heel erg geïnteresseerd.
Preventie was bij mij echt het toverwoord. Dat leek me nog eens nuttig! Het bleek een vak te zijn waarin communicatie heel belangrijk was. Je kon ook met kinderen gaan werken en dat leek me helemaal tof. Ik deed al heel veel vrijwilligerswerk met kinderen dus dat trok me echt aan. En…als kers op de taart…deze HBO zou maar drie jaar duren! Feest! Toen wist ik nog niet dat ik er vijf jaar over zou doen….
Vreemde eend
Ik zag een bordje staan: Intro Mondhygiëne. Ik ging dus keurig met mijn wijde skatebroek, jumper en super kort kapsel in de rij staan. Ik bekeek eens wie er in de rij stonden. Vlak voor me stond een dame met een bloemetjesjurk en twee pareltjes in haar oren. Daarvoor stond nog een dame die ik oud vond enzovoorts. Stond ik wel in de goede rij? In de rij naast me stonden vooral jonge heren. Tandheelkunde, prijkte op het bordje. Dit staat behoorlijk symbool voor de rest van mijn studententijd: ik was een vreemde eend in de bijt.
Tijdens de intro maakte ik kennis met mijn medestudenten. Ik vond het wat moeizaam gaan. Het klikte niet echt. Op een gegeven moment zaten we in Nijmegen op het terras en had de grootste lol met diegene naast me. Ik haalde opgelucht adem. “Oef…”, zei ze ineens. “Wat doe ik raar. Het gaat niet goed met mijn bloedsuiker. Ik moet weg.” En daar ging ze….
Pittig
Tijdens de studie had ik aardig wat clashes met de docenten. “Wij zeggen ‘je’ tegen jullie.” Okay, prima. “Maar jullie noemen ons ‘u’.” Mijn mond viel open van verbasing. Ik wil best u zeggen tegen docenten die flink ervaren zijn maar sommige waren net afgestudeerd. Waarom je zo autoritair opstellen? Kom…ik moet toch met al mijn vragen bij jullie terecht kunnen? Waarom zo’n afstand? Deze irritatie maakte dat ik aan de ene kant niks durfde te bespreken. Deed ik dit wel dan overschreeuwde ik mezelf en kwam het helemaal niet goed over.
De opleiding was echt pittig voor me. Ik kwam mezelf al snel genoeg tegen. Met mijn handen werken was echt iets dat ik niet gewend was. Grappig dat men nu tussen laag opgeleid en hoog opgeleid een andere indeling probeert te maken zoals ‘praktisch’ en ‘theoretisch’. Nou, in dit vak moet je het echt wel allebei doen.
