Als er één ding is waarvan ik vastbesloten ben in mijn leven, dan is het om arrogantie te vermijden. Maar of ik daar in slaag, laat ik graag aan jou over. Arrogantie is voor mij altijd een negatieve eigenschap geweest, bijna angstaanjagend zelfs – iets waar ik me oncomfortabel en onveilig bij voel. Het lijkt er echter op dat veel tandartsen en mondhygiënisten worden geassocieerd met arrogantie. Maar waar komt deze perceptie eigenlijk vandaan?
Cultuurclash
Voordat ik aan mijn studie begon, was ik wat je een “alto” zou noemen. Ja, dat is al een tijdje geleden. In 1998 begon ik aan de introductieweek in Nijmegen en keek eens rond wie er nog meer in de mondzorg wilde werken. Gekleed in mijn skaterbroek en trui, keek ik om me heen en zag ik jurken, parelkettingen, sjaaltjes, polo’s met krokodillenlogo, rode broeken en andere dingen die ik in de Achterhoek nog nooit had gezien. Het vreemdste van alles vond ik de dames in mantelpakjes en jonge mannen in pakken. Pas veel later realiseerde ik me dat dit de leden van de studentencommissie waren. Deze commissie organiseerde feestjes, maar er was geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om naar zo’n feestje te gaan!
Koninklijke Verwachtingen?
Mensen die er zo uitzagen, kregen van mij een stempel opgedrukt. Ik dacht dat ze wel van adellijke afkomst zouden zijn, afstammend van een graaf of gravin. Hun ouders zouden wel goed boeren in de tandheelkunde, ze zouden in kastelen wonen en alles weten – of op zijn minst denken dat ze alles wisten – over het studentenleven. Ik verwachtte bijna dat ik een kniebuiging moest maken voordat ik met ze kon praten. Nu zou je ze waarschijnlijk “elite” noemen. In de Achterhoek is het not done voor mannen om colberts te dragen. Vrouwen dragen geen hoge hakken (want dan zak je weg in de modder) en zeker geen chique oorbellen. Ik heb niet alleen geen gaatjes in mijn tanden, maar ook niet in mijn oren. Dit verschil, dat nu opeens zo benadrukt werd, was iets wat in mijn hele leven nooit een probleem was geweest. Naar een feestje ging je gewoon in een spijkerbroek en een wit shirt. Simpel.
Boerenlompheid en Kakkers
Dus ja, ik was compleet in de war. Zij leken alles te weten, terwijl ik totaal verdwaald was. Ik was niet langer stoer in mijn kleding. Niemand klopte me op de schouder als ik een grappige opmerking maakte. Niemand trok haar beha uit toen het nummer “Vrouw Haverkamp” werd gespeeld. Laat staan dat het überhaupt gespeeld werd.
Maar Wacht Eens Even…
En toch… ik stam zelf af van zo’n “sjieke” tandheelkundige familie. Mijn moeder komt uit een familie van burgemeesters en mijn opa was tandarts. Hij kreeg zelfs stukjes grond van een graaf, die hij geleidelijk aan verkocht. Er hingen kroonluchters aan het plafond bij mijn opa en oma, en mijn oma droeg inderdaad mantelpakjes. Mijn opa droeg altijd keurig een colbertje, daar in Limburg. Als ik als kind met mijn opa door het dorp liep, maakten mensen serieus een buiging en zeiden: “Dag dokter.” Mijn opa vond dit eigenlijk nogal gênant tegenover mij. Hij wilde helemaal niet op zo’n voetstuk staan.
Is Dat Een Tandarts???
Een paar jaar geleden vierde ik ons 12,5-jarig huwelijk met mijn man. Een van mijn tandartsen, die ook een opdrachtgever van mij was, was aanwezig. Hij was eigenaar van enkele tandartspraktijken. Ik had een geweldige klik met hem. Hij was ook een “alto” gebleven en ik bewonderde hem daarvoor. Op mijn feestje droeg hij gewoon zijn skaterbroek, waar zijn boxershort bovenuit piepte. Na wat dansjes vroeg mijn moeder wie hij was. Ik legde het uit en ze was volledig in de war. Ze had niet verwacht dat een praktijkhouder er zo uit zou zien.
Wat Verwacht Je Eigenlijk?
Blijkbaar hebben we bepaalde verwachtingen van het gedrag en het uiterlijk van tandartsen en mondhygiënisten. We denken dat ze op zijn minst in een mooie auto moeten rijden. En omdat jij dit verwacht, gedragen wij ons daarnaar. Dit noemen we dan “professioneel gedrag”. Iemand die er wat nonchalanter of simpeler uitziet, wekken minder vertrouwen in ons vakgebied. Ze zullen wel niet deugen. Tegelijkertijd willen we als professionals juist toegankelijk zijn. Te veel pracht en praal kan mensen overweldigen en zich kleiner laten voelen dan ze zijn. Onthoud dat een wachtkamer er voor jou is. Het is er niet om indruk te maken op jou als patiënt. We willen gewoon dat jij je op je gemak voelt. En je zult merken dat hier steeds meer aandacht aan wordt besteed. Er wordt nagedacht over hoe een wachtkamer er klinisch uit kan zien zonder koud aan te voelen. Dit geldt ook voor de behandelkamer en ons werkpak. Volgens de richtlijnen mogen we geen lange oorbellen dragen, dus af en toe zul je nog wel een paar parelknopjes tegenkomen.
Wees Gewoon Jezelf
Maar laat je niet overdonderen. Gelijkwaardigheid is essentieel. Wij proberen professioneel en betrouwbaar over te komen, met veel kennis van ons vak die we graag met je delen
