Vroeger ging je als tandarts – hop – een solopraktijk oprichten na je afstuderen. Je kocht gewoon een pand of huurde wat, zette er een stoel in en gaan met die banaan. De bank deed namelijk niet moeilijk . Oja, een assistent…ach, je schakelde gewoon je vrouw in. Klaar. Nu is dat wel eventjes anders.
Verandering
De mondzorg van nu is totaal anders dan die van vroeger. Een solopraktijk kom je vrijwel niet meer tegen. De tandarts ging samenwerken met andere tandartsen, met mondhygiënisten en met allerlei soorten assistenten. De tandheelkunde verschoof van repareren naar preventie. Nog steeds zijn we bezig met deze transitie. Dat gaat echt niet over een nacht ijs. De tandarts wist de mondhygiënist en de assistent voor steeds meer klusjes te vinden. Bovendien kwamen er managers want het aansturen van een team is vaak niet iets wat een tandarts ambieert of heeft geleerd.
Goudmijntje?
Het klinkt misschien als een big business maar het goed bezet houden van alle behandelstoelen heeft toch behoorlijk wat voeten in de aarde. De behandelaren moeten van elkaar weten wat ze doen en hoe ze dat doen. Dit kost veel overleg. Bovendien zijn er door de jaren heen steeds meer eisen gesteld aan de inrichting en hygiëne van de praktijk. Er zijn enorm veel regeltjes, zoveel dat je er haast een studie kunt doen om ze allemaal te begrijpen. Aan het voldoen aan alle regeltjes en aan de hoge kwaliteit leveren, hangt een prijskaartje. Bovendien heeft de patiënt ook steeds meer behoefte aan comfort en goede communicatie. Van al dat personeel wordt je ook nog eens super afhankelijk. Dat merken we nu sterk. Ook in onze sector is er krapte. De vacatures vliegen je om de oren. Wat krijg je dan? Het personeel wil meer betaald worden. Wie gaat dat betalen?
Pakket zelfde hoogte
Ik kan je een ding verklappen…de verzekeraar niet. Jouw tandartsverzekering wordt steeds duurder, maar jouw vergoeding is blijven staan. Het laagste pakket vergoedt al decennia slechts 250 euro. Met gevolg dat mensen die het niet breed nauwelijks behandeling vergoed krijgen. Als ze überhaupt al een tandartsverzekering hebben…En wie hebben de meeste gebitsproblemen? De mensen met een krappe portemonnee.
Je bent geen nummer
De verzekeraar probeert de behandelaar steeds meer aan banden te leggen waardoor nu juist kwaliteit leveren steeds moeilijker wordt. Die verzekering vaart namelijk alleen op getalletjes. Een patiënt is geen getalletje. Sommige dingen zijn nu eenmaal niet in getallen te vangen. Zo kan ik eindeloos rondjes draaien in je gebit onder het mom van een professionele gebitsreiniging terwijl er helemaal geen tandsteen of plak zit. Ik kan dan juichen over dat diegene geen gaatjes heeft ontwikkeld. Tja…Of ik kan iemand die enorm ontstoken tandvlees heeft na een grondige analyse eens naar de psycholoog verwijzen omdat hij enorm in de stress blijkt te zitten en daardoor niet aan poetsen toekomt. Het lijkt dan voor de verzekering dat ik niks heb gedaan en de problemen als sneeuw voor de zon zijn verdwenen terwijl ik echt heb geïnvesteerd in deze persoon.
Welke drie tanden wil je houden?
Anderzijds zie ik echt wel dat de zorgverzekeraar ook een prachtige rol kan spelen. Zo zijn er verzekeringen die preventie voor kinderen echt enorm aanmoedigen en extra budget vrij maken. Ook zie ik een mooie controlerende rol zodat we geen declaraties met de vork gaan schrijven, zoals dat zo mooi heet. Maar helaas zijn er ook verzekeraars die spotgoedkoop lijken en dan juist de preventie haast niet vergoeden. Bijvoorbeeld door te stellen dat iemand niet meer dan 30 minuten per jaar tandsteen mag laten verwijderen. En daar zit ik dan met een patiënt waarmee ik minsten 4 uur voor nodig heb. Wat moet ik dan doen? Vragen welke drie tanden hij het liefst nog zou willen houden? Of zeggen dat ze de komende maanden maar niks moeten eten?
Goedkoop is duurkoop
Nu de gasprijzen de pan uit rijzen en het leven steeds duurder wordt, merk ik echt in de praktijk dat het me niet lukt om ontstekingen op te lossen. Natuurlijk probeer je mensen om een zo goedkoop mogelijk manier te helpen. Maar de goedkoopste oplossing is soms ook echt een hele slechte oplossing en weet je dat na een poosje deze mensen alleen maar duurder uit zijn. En gezond is het al helemaal niet.
Oekraïners
Dan de Oekraïners. Hoe moeten we hiermee omgaan? Zaken die onder de basisvergoeding vallen, kunnen ze vergoed krijgen. Maar ja…daar zit bar weinig in qua mondzorg. Wat moeten we doen met die ene vrouw die haar voortand kwijt is? Ja, ze wil natuurlijk graag een implantaat en dat is ook absoluut de beste oplossing maar dan zouden we dat uit eigen zak moeten betalen. Een simpele brug ligt er na no time weer uit. Een losse voorziening? Dan moet het lab nog betaald. Wie betaalt dat? De gemeente? Nee hoor…complete stilte vanuit de gemeente. Dan moet deze mevrouw er maar voor werken? Hoe krijgt ze een baan zonder voortand in haar mond? En dan heeft deze mevrouw nog geen pijn en dus zijn we geen hulp verplicht. Maar Oekraïners krijgen ook gewoon kiespijn zoals elk mens en zeker onder deze situatie. Moeten we dat dan maar gratis doen? Ja, heel veel tandartsen helpen gratis. Maar dat kan natuurlijk niet eeuwig zo doorgaan. Toch als zij het straks wel vergoed krijgen, waarom dan onze eigen armen niet?
Mondzorg in de basis?
Mondzorg in de basisvergoeding lijkt het toverwoord. Maar wat komt hier dan precies in? En krijgen we dan niet nog meer regeltjes waardoor we juist die goede zorg niet meer kunnen leveren omdat het voor de professional zelf te duur wordt? Krijgen we een pakket dat op preventie is gericht of juist niet? En als het op preventie wordt gericht, vallen dan mensen die medisch al van alles mankeren niet juist weer buiten de boot? En als het op preventie wordt gericht, hoe zorgen arme mensen dan dat ze gezond gaan eten met die hoge voedselprijzen? Vragen vragen..zoveel vragen…het zal nog wel een hele poos duren voordat we hier antwoord op krijgen.
