Van de week begon ik bij een nieuwe opdrachtgever. Het is altijd weer een verrassing hoe patiënten op je reageren. Sommige vragen enthousiast naar wie je bent maar er zijn er ook die hun neus voor je ophalen. Dit komt omdat ze het eigenlijk niet zo prettig vinden om een nieuwe behandelaar te krijgen.
Vertrouwen
Voor mij is dat een wat minder hartelijk welkom maar eigenlijk is het een goed teken. Het betekent vaak dat ze vertrouwen hadden in hun vorige behandelaar. Daar is niks mis mee. Het is voor mij een uitdaging om precies datzelfde vertrouwen wederom los te peuteren. Dat is best nog weleens lastig als ik een behandelvoorstel moet doen. Dan krijg je de vraag waarom dat ineens moet want bij ‘die ander’ hoefde dat helemaal niet. “Doe nou maar gewoon wat die ander ook deed.”, wordt er dan weleens gezegd.
Je mond staat niet stil
Dat is helaas niet altijd verstandig. Want behalve dat de behandelaar is veranderd, kan de gebitssituatie ook veranderd zijn. De conditie van het gebit en van het tandvlees zijn aan allerlei invloeden onderhevig. Zo kan een gezond gebit veranderen in een ongezond gebit en andersom. Precies hetzelfde blijven doen, is dan meestal niet slim. Je hebt dan meer of juist minder nodig.
Andere kijk
Ook kan het zijn dat die nieuwe behandelaar de zaak net een beetje anders bekijkt. Dat is waarom ik het zelf heel prettig vind als er eens een collega aanschuift. Twee weten meer dan een en twee zien ook meer dan een. Je kunt dan heel veel van elkaar leren. Ik ken zelfs een praktijk waar elke patient sowieso twee mondhygiënisten heeft. Zo houden die mondhygiënisten elkaar scherp en krijgt de patient als het ware steeds een second opinion. Elke mondhygiënist of tandarts heeft zo haar of zijn eigen kwaliteiten en je geniet daar dan optimaal van.
Van baan wisselen
Maar waarom krijg je eigenlijk een nieuwe mondhygiënist of tandarts? Vroeger had je gewoon een vaste tandarts en die ging dan minstens 40 jaar mee. Dat is nu vaak wel anders. De praktijken hebben vaak meerdere tandartsen, mondhygiënisten en ook preventieassistenten aan het werk. Soms is er simpelweg iemand ziek en krijg je te maken met een invaller of waarnemer. Of je hebt je behandeling op een dag gepland waarop jouw vaste behandelaar niet (meer) werkt. Maar het kan ook zijn dat je vaste tandarts, mondhygiënist of preventieassistent er niet meer is. De laatste tijd wordt er namelijk best vlot van baan gewisseld.
ZZP
Sinds enkele jaren is het voor tandartsen en mondhygienisten behoorlijk normaal om ZZP’er te zijn. Ze zijn dus ondernemers zonder personeel en kunnen zich laten inhuren door praktijkeigenaren. De wetgeving rondom ZZP’ers is nu vrij onduidelijk. Al jaren wordt er iets verzonnen om ZZP’ers te reguleren. De belastingdienst houdt in de gaten of er niet sprake is van een verkapt loondienstverband. Om een beetje veilig te zitten, werken veel ZZP’ers in meerdere praktijken en switchen ook regelmatig van praktijk.
Andere werkgever of opdrachtgever
Al eerder vertelde ik in een blog dat er veel oude tandartsen zijn die hun praktijk moeizaam verkopen om met pensioen te gaan. Zo’n praktijk valt dan ineens onder een heel ander type praktijkeigenaar die allerlei veranderingen doorvoert. Lang niet alle medewerkers zitten te wachten op die veranderingen. Medewerkers die niet mee willen met deze veranderingen krijgen ontslag of vertrekken uit zichzelf.
Stilstand
Het kan ook zijn dat de praktijk noodgedwongen juist niet meer kan veranderen. Er kunnen dan bijvoorbeeld geen nieuwe instrumenten worden aangeschaft of projecten worden opgestart. Medewerkers die gewend waren aan vernieuwing kunnen dan ook opzoek gaan naar een andere baan.
Uitdaging
Als mondhygiënist ervaar ik een soort van omgekeerde carrière. In het begin krijg je allemaal nieuwe patiënten met zware problemen. Je ploegt je door de zware problemen heen en lost ze op. Vervolgens hoef je dit alleen maar goed bij te houden. Medisch gezien is dat niet echt een hele zware opgave meer. Natuurlijk haal je wel veel voldoening uit gesprekjes met patiënten en trap je lol met je team. Maar na een tijdje, wil je graag wel weer een uitdaging. Soms lukt het om dat binnen de praktijk te regelen, maar soms moet je daar helaas voor vertrekken.
Tekort
Dus ga er niet vanuit dat je vorige behandelaar niet deugde als hij of zij is vertrokken. Of dat het diegene allemaal niks kan schelen hoe het met jou, de patient, verder zal gaan. Het vertrek van een medewerker gaat vaak om de opdrachtgever / werkgever en niet om de patiënt. Het valt ook niet mee voor de werkgevers / opdrachtgevers om iedereen in huis te houden. Er is namelijk een behoorlijk tekort aan behandelaren dus ze hebben het voor het uitzoeken. Er zijn vacatures zat. En je weet…het gras is altijd groener bij de buurman…
