Gisteren zag ik een stel foto’s van een hele trotse tandarts voorbij komen. Er was een operatie gedaan aan een lip. Hierdoor werd bij het lachen voortaan het tandvlees compleet bedekt. Geen streepje roze meer te zien. Ik was nieuwsgierig naar de ‘before’ foto want hoe erg zou het dan zijn geweest als deze mevrouw al die heisa er voor over had?
Ik schrok…haar tandvlees lachte ze …nou, wat zal het zijn…hooguit 2mm bloot. Totaal niet lelijk als je het mij vraagt! En nu had ze een stel hechtingen door haar lip. Ik vind dat persoonlijk echt veel te ver gaan. Maar ja..wie ben ik ?
Hoe perfect willen we het hebben?
Op het Mondzorgforum bracht ik dit ter discussie en eigenlijk vonden heel wat collega’s het wel prima. Als dat nou iemand zijn persoonlijke keuze is? Lekker doen. Toch vraag ik me af waarin je wel en niet mee moet gaan in dit soort wensen. Wanneer gaat zo’n wens nu echt te ver? En wie beslist dat? Mijn collega’s brachten in verweer dat een kleine afwijkende tandstand van een tand er ook wordt gebeugeld. Aan de andere kant hoor ik ouders klagen dat de orthodontist nog steeds niet tevreden is terwijl zij het gebit van hun zoon of dochter allang goed vinden zo.
Misschien is het de plek waar ik geboren ben en waar ik nog steeds woon (Achterhoek) of misschien word ik gewoon oud, maar ik vind die esthetische wensen soms echt te ver gaan. We kennen elkaar hier allemaal in het dorp en gaan rustig naar de plaatselijke kermis in een wit shirtje en versleten spijkerbroek. Niemand die je dan verbaasd aankijkt. Andersom trouwens wel. Als je er veel werk van hebt gemaakt, moet je niet gek opkijken als je allemaal opmerkingen naar je hoofd geslingerd krijgt. Op Instagram zie ik ondertussen het ene fotomodel na de andere en dat blijkt dat gewoon buurmeisje Truusje te wezen.
Toch vind ik het ook wel heel erg knap als iemand met een hele stellage in zijn mond wil lopen terwijl diegene de puberteit al duidelijk achter zich heeft. Zo ken ik iemand die eerst helemaal nooit bij haar tanden stil stond. De tanden vielen wel behoorlijk op en er zaten oude kronen op…met van die randjes eraan, weet je wel? Na een gebitsreiniging en een instructie ragertjes knapte de boel al aardig op. Totdat er een van haar voortanden een breuk kreeg. Er werd bedacht dat deze tand getrokken zou worden en dat er een andere tand dan voor in de plaats zou komen. Een eigen tand uit de andere kaak, wel te verstaan. Daar ontstond dan natuurlijk ook een gat maar dat zou door een beugeltje wel weer rechtgetrokken worden. Mijn God, dat werd echt een heel project van jaren. Ik kon daar alleen maar respect voor hebben.
Gaan we niet een beetje te ver?
Hoe vaak krijg ik niet mensen die compleet onzeker zijn over hun gebit. Is het niet te geel? Ruikt het wel fris? Staat die tand wel helemaal in de rij? Zijn de tanden niet te groot, te klein, te breed, te smal…? Zit daar geen spleetje tussen de tanden? Eerlijk gezegd vind ik dat die kleine ‘foutjes’ (?) vaak heel erg charmant. Het hoort nu eenmaal gewoon bij je. Okay, een onaangename geur is echt niet okay. En tanden die bruin zijn van de rookaanslag zijn echt niet fraai. Een muizengebitje is ook echt niet leuk. Maar wat als de afwijking maar heel klein is…of wat als die ‘afwijking’ in jouw ogen super gezond is? Zo ken ik zelfs mensen die liever dik rood ontstoken tandvlees hebben dan gezond tandvlees zodat er geen enkel mini-spleetje te zien is. Dat vind ik wel bijzonder, hoor!
Oja, over spleetje gesproken, het is zelfs aan trends onderhevig. Soms is een spleetje in want Madonna loopt ermee of een fotomodel en verzoeken mensen de tandarts om in perfect gezonde tanden een boor te zetten. Want ze willen ook zo’n spleetje. Is de trend weer overgewaaid, moet het spleetje weer gevuld. En zo blijven we nog wel een poosje bezig. Zo ken je ook de gouden tanden trend (Anouk) en de diamantjes, grills en weet-ik-wat-voor-een-gekkigheid nog meer. Laatst zal ik zelfs op de socials tanden die op paaseieren leken. Geen gezicht.
Blijf jezelf
Ondertussen heb ik dus een gummy smile (een tandvleeslach dus) van heb ik jou daar, zijn ze echt niet spierwit meer, beginnen ze weer een beetje scheef te staan en oei…zie ik daar niet een rimpel? Werd ik toch net gevraagd voor een fotoshoot? Ja, want zo’n gummy smile daar mag je trots op zijn, kreeg ik te horen. Ja, ik lachte dan zo hartelijk en met al die mondkapjes van tegenwoordig had men behoefte aan zo’n eerlijke brede lach. Haha, ik begon er spontaan van te lachen. Smaken verschillen en trends komen en gaan. Ik blijf maar gewoon mezelf, had ik me zo bedacht. Zolang mijn tanden en tandvlees gezond zijn, ben ik een gelukkig mens.
