recht op zorg

Recht op zorg

Het gebeurt gewoon waar je bij staat. Zo worden zorgverleners gevraagd om inzicht te geven in hun kwaliteit en zo hoor je dat mensen het maar met wat minder zorg moeten doen. Het aantal Nederlanderse inwoners groeit enorm en dat zagen we allemaal aankomen. Het aantal zorgverleners groeit helaas niet mee. Wat de politiek hier ooit voor verzon, werkt dat wel?

Tekort antibiotica

Laatst was ik bij de apotheker en vroeg hoe het maar ging. Ze moest diep zuchten en probeerde maar het beste ervan te maken. Ik vertelde haar over een patiënt die wegens een hartkwaal tijdens de behandeling ondersteund moest worden met antibiotica. Ze had een zware infectie aan haar tandvlees en daarom moest ze twee keer kort op elkaar bij mij komen. Deze behandeling kon ik niet in een keer doen want dan had ze drie uur in de stoel moeten liggen. Hiervoor had ze twee kuren nodig. Ze kreeg er maar eentje mee van de apotheek. Hoe is het mogelijk?

Huisarts bijna blind

De apotheker legde uit dat antibiotica bijna niet meer te krijgen was. Zoiets had ik ook al van een lokale huisarts vernomen. Die was zelf bijna blind geworden omdat hij geen antibiotica kon krijgen tegen een ooginfectie. Je moet weten dat wij aan de grens wonen en dus in noodgevallen nog naar de grensapotheek kunnen. Hier is namelijk niks aan de hand. Daar gaat de antibiotica als warme broodjes over de toonbank. 

Inkoop zorgverzekeraar

De apotheker hield een ingewikkeld verhaal over contracten met verzekeraars en dat de verzekering medicatie alleen voor een heel zacht prijsje wil. De fabrikant kiest dus om eerst in het buitenland de medicatie te verkopen voordat wat nog over is naar Nederland wordt verkocht. De ene keer kan het net buiten het contract om en de andere keer juist niet. Daardoor moet de patiënt steeds maar van merk medicatie wisselen. Nu zie ik daardoor al mensen die zich buitengewoon ziek voelen omdat dat merk medicatie voor hen niet goed werkt. Ze moeten dan weer helemaal opnieuw ingesteld worden, als het ware. Dat gaat dus niet zonder slag of stoot.

Nog meer ziekte

“Dat is al een probleem, maar wat dacht je van de verschillende dosis?”, vroeg ze. Ik had geen idee, werd daar ook al mee gewisseld? “Ja, en dus moeten sommige mensen die al jaren 1 pilletje per dag nemen ineens een halve pil. Nou, en als je dan een beetje op leeftijd bent dan geeft dat problemen. Dan neem je per ongeluk toch een hele of je krijgt die pil niet netjes doormidden en vliegt die ene helft door de kamer. Onvindbaar natuurlijk.” Ik bedacht me dat de zorg zo juist duurder wordt. “Klopt.”, zei de apotheker. “Juist door dit gestunt komen er nog grotere gezondheidsproblemen. Zo komen heupbreuken nu alleen nog maar vaker voor.”

Plas maar in je broek

Ik ben blij dat we in de mondzorg nog niet zo heel veel te maken hebben met al die contracten. Ik zie op X vaak de post van iemand die werkt in de palliatieve terminale zorg. Wat ze al niet moet doen om incontinentiemateriaal vergoed te krijgen. Enorm impertinente vragen die aan haar worden gesteld. En als ze dan wat krijgt, blijkt het zo lek als een mandje te zijn. Het is te schandalig voor woorden! En een tijd dat ze kwijt is aan al die administratie…tijd die ze in haar patiënten had kunnen steken.

Tarieven mondzorg

Over een poosje gaat de Nza bekijken of onze tarieven nog wel kloppen. Ze schijnen vooral te gaan bekijken wie het werk nu precies in de praktijk doet. Een assistent, mondhygienist of tandarts? We zijn enkele jaren gedwongen om in de mondzorg veel te delegeren. Het aantal tandartsen is expres te laag gehouden. Maar je hebt ook vast wel mee gekregen dat er krapte is op de arbeidsmarkt en dat veel mensen de zorg uit hollen. Zo ook bij de mondzorg. Goede assistenten zijn nu ook schaars en ondertussen nemen de onkosten alleen maar toe. Bovendien moeten we wel onder het mes als we geen top kwaliteit leveren. Hoe moeten we dit nu gaan doen?

Rechten

Zoals de voorzitter van Actiz in een krantenkop zegt: “Beperk het recht op zorg.” Schijnbaar is dat de oplossing. Mantelzorgers moeten voortaan maar doktertje spelen. Een andere krantenkop zegt: “Geef ook onverzekerden de zorg waar ze recht op hebben.” En: “Patiënten moeten recht krijgen op een digitaal consult.” En: “Vegetarisch eten in de zorg moet een recht worden.” Ik snap het niet meer..jij wel?

Preventie en aanbod

Het enige wat ik nog kan adviseren, is dat preventie belangrijker is dan ooit. Goed, je kunt niet alles voorkomen maar het risico dat je ziek wordt en opgenomen moet worden wordt dan wel lager. En juist nu zie je dat de vaccinatiegraad daalt. Dat steeds meer mensen de kont tegen de krib gooien en in Duitsland hun boodschappenkar volladen met alcohol en suiker. Dat mensen vinden dat roken een recht is. Als dat de nieuwe norm is dan gaan we echt kopje onder. Dat heb je niks meer te willen als je bij ons in de praktijk bent of in het ziekenhuis. Dan heb je het maar gewoon te doen met wat er je nog aangeboden kan worden. Ondertussen ga ik aanstaande zaterdag weer keurig op congres. Welk onderwerp, denk je? Conflicten en klachten…we bereiden ons dus al voor…

Over de schrijver

  • Lieneke Steverink Jorna

    Lieneke is sinds 2001 werkzaam in de mondzorg en studeerde aan de HAN. In 2013 mocht ze de titel Mondhygienist van het Jaar dragen. Ze werkt in een aantal praktijken om patiënten te behandelen en om het preventieteam leiding te geven. Lieneke was de eerste mondhygiënist die internet en social media ging inzetten om mondgezondheid te promoten. Daarnaast komt ze veel de praktijk uit om vrijwillig kinderen actief op te zoeken die niet vanzelf naar de praktijk komen. Bijvoorbeeld tijdens Kidsfabriek, in de bibliotheek, bij de Zomerschool of bij de Jonge Gezinnenbeurs. Ze spreekt soms op symposia en congressen voor collega’s. Schrijven is een uit de hand gelopen hobby van haar. Lieneke wenst voor alle Nederlanders een gezonde mond en maakt zich hiervoor dagelijks hard.

    Meer over de schrijver

Is dit artikel behulpzaam?

Bedankt voor je feedback!

Leave a Reply