Laatst was ik in gesprek met een wethouder. Ik zou graag de mondhygiënist op het consultatiebureau zien werken. De wethouder vroeg of dit een commerciële inzet was. Ze bedoelde daarmee of ik niet gewoon ordinair geld wilde verdienen. Ik had bijna mijn biezen gepakt. Waarom denkt men toch altijd dat je puur grof geld wilt verdienen als je in de mondzorg werkt? Waar komt toch dat wantrouwen vandaan?
Agenda
Vrijwel iedereen wil een gezonde mond maar ervoor betalen is een ander ding. Men roept dat het in de basisverzekering moet. Mijn agenda stroomt binnen no time leeg als het dagelijks leven veel geld gaat kosten. De agenda van de kapper staat nog steeds vol. De snackbar draait prima. Ook de kermis die in mijn dorp nu is vraagt 8 euro voor ‘eendjes vissen’ en niemand die zich daaraan stoort. Het bier vloeit rijkelijk. Maar ja, daar kies je heel bewust zelf voor. Mondzorg is toch iets wat we zien als ‘moeten’ en niet als een verwennerij.
Geldwolven
Iets moeten is nooit leuk. Het lijkt wel alsof we steeds meer een hekel krijgen aan dingen die we gevoelsmatig moeten of waarvan we ons steeds meer bewust van worden gemaakt. We roepen wel dat het onze eigen verantwoordelijkheid is maar nemen we hem ook echt als dat nodig is? Betalen we graag de rekening omdat we te vaak hebben gegeten, als we onze tandenpoetsen vergeten zijn te poetsen of een aantal keer niet op de afspraak zijn geweest? Nee, dan roepen er geldwolven in de mondzorg werken.
Beroepskeuze
Hulpverleners zijn hulpverleners geworden omdat ze in hun hart voelen dat ze willen helpen. Daar hebben ze hun beroep van gemaakt. Het zijn geen drugsdealers geworden. Het zijn webshopeigenaren geworden. Ze verkopen geen sigaretten, vette hamburgers of te dure mobiele telefoons. We zijn geen Sywerts met een mondkapjesdeal. Aan goede hulp zit wel een prijs. En die willen we schijnbaar liever niet betalen.
Je betaalt de rekening
Als je in de gezondheidszorg werkt dan zit je vast aan allerlei wetgeving. Wetgeving die erop toe ziet dat je kwaliteit levert en dat je patiënt veilig zit. We kunnen er simpelweg geen rommeltje van maken want dan zitten we binnen no time in de rechtbank. Om deze strenge wetgeving te volgen, zijn we bakken met geld kwijt. Er is een continue wantrouwen naar de behandelaar. Daar betaal jij de hoogste prijs voor.
Twee manieren om me te betalen
Ja, ik wil inderdaad geld verdienen. Gewoon door heel braaf te werken. Dat lijkt me geen schande. Ik zou van alles vrijwillig kunnen doen. Dat zou me alleen wel werkloos maken en dus een uitkeringstrekker. Werk moet gewoon betaald worden. Ik kan mijn geld op verschillende manieren verdienen. Zeg maar welke manier jij het aantrekkelijkst vind.
Als het te laat is
Ik kan rustig zitten wachten tot jij bij mij aan de bel trekt. Je trekt aan de bel omdat je maar geen baan krijgt. Je tanden zien er namelijk niet uit en je stinkt bovendien ook. Je loopt met een joekel van een tandvleesontsteking rond. Ik ga je behandelen. Deze behandeling is schreeuwend duur dus schakelen we de gemeente in. Nee, je wil nog geen kunstgebit. Uiteindelijk krijg je die wel, want je rookt namelijk flink door, poetst nog steeds je tanden niet en je snoept er vrolijk op los. Ik moet namelijk niet zeuren want het is je vrijheid. Toch jammer van al het geld dat je hebt gegeven….
Als het bijna te vroeg is
Of ik zie je al als je nog super klein bent. Als je tanden net zijn doorgebroken en je ouders zich nog super onzeker voelen. Ze zitten met allerlei vragen. Hoe vaak moet je poetsen? Hoe krijg je dat mondje lang genoeg open? Is het echt nodig om uit een beker te drinken? Welke fopspeen kan je het beste gebruiken? Door je ouders te steunen in hun waardevolle taak ben jij het straks compleet gewend om op de goede manier 2 keer daags te poetsen met de juiste tandpasta en eet je niet te vaak. Een kind kan de was doen. Bij de controle wordt enkel gezegd dat je tanden er prima uitzien en het geld voor die dure behandelingen kun je dus in je zak houden.
Het goede doen
Zeg maar…hoe commercieel ben ik? Waar wil jij je geld aan uitgeven en hoe zou je zelfs in het geheel in je zak kunnen houden? Ik weet het wel…maar ja…zodra ik er mij voor hardmaak, krijg ik scheve gezichten. Is dat niet een beetje vreemd? Het is de wereld op zijn kop! We moeten gewoon het goede doen. Zelfs als deze preventie uiteindelijk best veel geld zou kosten, zou het nog steeds het goede zijn om te doen. Dus wil je alsjeblieft ophouden met de insinuaties want het ontmoedigt enorm. Alvast bedankt.
