Waar word jij blij van? Van de snelle hap of lekker lang genieten? Misschien beetje rare vergelijking met een mondzorgpraktijk en toch maak ik hem. Er zijn zeker praktijken die echt iets weg hebben van een drive-thru en ook praktijken waar een bezoekje eindeloos lang lijkt. Waarom praktijken op deze manier werken en wat de voor- en nadelen zijn, lees je hier.
Proppen
Tegenwoordig wordt erbij het ontwerp van een praktijk heel goed nagedacht. Vroeger plofje je gewoon ergens een behandelstoel neer. Als er al een sterilisatieruimte was dan was dit vaak ook meteen daar waar je je kopje thee dronk. Later werd er nog een soort van backoffice erbij ingezet of je backoffice was meteen je frontoffice. Werd er later uitgebreid om nog een behandelkamer te creëren dan werd dat nu ook niet bepaald op een super handige plek neergezet. Zo heb ik eens gehad dat ik bij het openen van de deur de assistent bijna op een kaakfractuur trakteerde. Of dat je de wc afkwam waar je eventjes had gezeten en meteen recht in het gezicht van je volgende patient keek die vervolgens z’n neus ophaalde. Allerminst handig, allemaal.
Lekker fris
Gelukkig is dat nu dus anders. Er wordt bekeken wat nu het efficiënte werkt en wat ook nog goed overkomt op de patiënt. Zo is het wel handig dat je bijvoorbeeld niet in dezelfde nauwe gang moet lopen als een behandelaar die haar handen vol heeft met een bloederige tray. Of dat je door de deur heen precies kunt horen welke slechte mondhygiëne je buurman erop nahoudt. Of dat je half mee wordt bestraald als er even een röntgenfoto wordt gemaakt.
Handige routes
Zo is de sterilisatieruimte tegenwoordig ruim opgezet. Je kunt zowaar zonder je te stoten gesteriliseerde instrumenten pakken. De sterilisatieruimte is goed georganiseerd en ligt in het centrum van de praktijk. Vanaf alle behandelkamers kan je er eenvoudig bijkomen. Behandelruimtes bevatten dan regelmatig kastjes waar je van twee kanten bij kunt komen. Aan de ene kant (rode zijde) worden de vieze instrumenten geplaatst en worden deze weggenomen door de omloopassistent en in de sterilisatieruimte verwerkt. De schone instrumenten worden in het groene kastje geplaatst en aangenomen aan de zijde van de behandelkamer. Vaak al in een cassette waarin alles ligt voor de volgende behandeling.
Je kunt je voorstellen dat bij zo’n organisatie er snel doorgewerkt kan worden. De behandelaar hoeft niet helemaal door het pand heen te lopen en hoeft niet de boel bij elkaar te rapen. De tijd tussendoor kan dan beter gebruikt worden door het dossier goed op orde te maken en die van de volgende patiënt eens goed door te lezen. De kans op uitloop wordt hierdoor ook kleiner. Natuurlijk kost het de praktijk wel een omloopassistent maar doordat de behandelaar goed door kan werken, wordt dit weer terugverdient.
Twee voor de prijs van twee vliegen in een klap
Wat ook alles te maken heeft met doorwerken en met ‘gedoe’ is de tandarts die de controle komt doen bij de preventieassistent of mondhygiënist op de kamer. Je hoeft dan als patiënt niet terug naar de wachtruimte maar de tandarts schuift simpelweg even aan. Dit scheelt voor de tandarts een hoop tijd want die stoel hoeft niet heen- en weer, de preventieassistent of mondhygienist hebben al de nodige vragen gesteld en praten de tandarts snel bij en ook hoeven er voor jou niet 2 dezelfde instrumenten vies gemaakt te worden. Dus dat is een duurzame manier van werken.
Maar helaas heeft het ook een nadeel. Voor jou is er als patiënt minder ruimte om met de tandarts te praten. En als je dat wel doet dan krijg je een hele zenuwachtige preventieassistent of mondhygiënist want de klok loopt door. Soms zit de mond ook nog vol bloedt zo tijdens een behandeling en heeft de tandarts dus minder zicht. Ook weet de tandarts ook minder beeld over jouw mondhygiëne, want die mond is al (half) schoon. Verder kunnen we als behandelaren best veel opmaken op wat voor een manier je in de wachtkamer zit, hoe je opstaat, hoe je loopt, hoe je ons begroet enz. Dat mist die aanschuivende tandarts dan wel.
Kort lijntje
Een voordeel is dat de tandarts en de preventieassistent of mondhygiënist wel een heel kort lijntje heeft met de tandarts. Er kan terplekke met elkaar overlegd worden. Of de tandarts zegt iets wat jij niet helemaal begrijpt en wat de mondhygienist of preventieassistent dan later nog even goed uitleggen. Ze kunnen elkaar ook steunen of aanvullen als er informatie wordt gegeven.
Allebei voors en na’s
Toch mis ik zelf als behandelaar even het momentje van even ademhalen. Want tja, soms heeft de tandarts toch even wat meer tijd nodig of moet je bijvoorbeeld ineens een foto gaan maken die anders in een andere kamer was gebeurd. En wat ook gênant is, is als die twee behandelaren elkaar helemaal niet steunen en er een discussie over je hoofd heen gebeurt. De tandarts rent aan een stuk door van kamer naar kamer. Het is dus onrustiger voor de behandelaren, maar de patiënt kan wel lekker blijven liggen. Althans sommige patiënten het soms ook niet prettig vinden omdat ze even alleen willen zijn met de tandarts en ook die tijdsdruk wel voelen. Gelukkig kan je vaak zelf aangeven, wat je wil.
