Het oude normaal is weer terug. Ondanks dat ik met mijn werk dicht op mensen zit, moest ik er toch een beetje aan wennen. Het gekke is, ik weet eigenlijk ook niet meer wat een normale afstand is. Voorheen voelde ik wel aan als ik te dichtbij stond maar nu voelt alles als te dichtbij. Ik betrap mezelf erop dat ik weer volledig om iemand zijn mond focus zonder dat mondkapje voor. Ik staar niet iemand meer hopeloos in de ogen. Ik hoef ook niet meer te raden naar wat hij/zijn u eigenlijk zegt.
Iedereen is welkom
Zonder mondkapje kan je iemand beter verstaan. Niet alleen omdat het geluid minder wordt tegen gehouden maar omdat je de lippen kunt volgen. De communicatie verloopt simpelweg een stuk makkelijker. Helaas moet ik in de behandelruimte nog steeds mijn mondkapje voor houden. Niet alleen als ik in de mond aan het werk ben maar ook als we gewoon een babbeltje aan het maken zijn of als ik iets uitleg. We hebben namelijk geen ‘testen voor toegang’ of een QRcode-check en bovendien wordt de triage steeds soepeler. In de wachtkamer doe ik hem wel heel even af om mijn eigen smile even te laten zien. Sommige nieuwe patiënten hebben mijn mond nog nooit gezien terwijl ik die van hen uitgebreid bestudeerd heb. Gek idee is dat. Ik merkte ook dat het contact een stuk moeilijker verliep. Er hing een soort van wantrouwen omheen. Gelukkig wordt het nu steeds beter.
Blij dat ik ruik
Wat ik minder prettig vind, is dat ik nu ook weer meer geurtjes oppik. Alhoewel ik dankbaar mag zijn dat mijn reukvermogen niet is gesneuveld. Veel mensen kunnen niet meer goed proeven of ruiken na een besmetting. Gelukkig ben ik nog steeds gezond gebleven en mag ik dus blij zijn dat ik nog goed kan ruiken. Als ik in mijn privé tijd in contact kom met mensen pik ik nu dus geurtjes op die ik al een poos niet heb geroken. Zo word ik toch weer mijn vak ingesleurd in mijn vrije tijd. Ik ruik echt heel regelmatig een vieze geur uit een mond.
Vooroordeel
Ik kan er niks aan doen, maar dan doe ik toch weer een stap achteruit. Ik krijg direct een indruk van iemand die misschien nergens op slaat maar ik krijg hem toch. En het is niet positief. Een mondgeur brengt nu eenmaal de associatie met zich mee dat iemand niet goed voor zichzelf heeft gezorgd. Dat is niet aantrekkelijk. Iemand hoeft echt niet een fotomodel te zijn maar een verzorgd uiterlijk (en innerlijk!) is toch wel fijn.
Waar komt het vandaan?
De geurtjes die ik waarneem kunnen van een ontsteking afkomstig zijn. Ik kan het niet laten, maar ik ga dan toch even die mond bekijken. Zie ik plak? Te herkennen aan doffe tanden. Zie ik tandvleesontsteking? Te herkennen aan wat dikker en roder tandvlees. Of is het misschien de verstandskies? Ik ruik niet alleen ontsteking maar ook knoflook en nog veel viezer…een rooklucht. Deze geur komt niet alleen uit de mond maar zit vaak ook in iemand zijn kleren en in zijn haar en/of baard. Ook wietlucht kan ik oppikken en uiteraard knoflook. Maar dit soort geurtjes ben ik bijna gewend. Weet je wat ik het aller aller aller smerigste vind? Koffie! Dat had je misschien niet verwacht, maar ik kan echt niet tegen koffielucht. Ik drink zelf ook geen koffie. Mijn maag draait er zich echt van om.
Goede smoes om te ventileren
Sommige patiënten komen standaard na hun koffiepauze. Dus na 10 uur zie ik de bui al hangen. Het ruikt niet alleen vies maar vaak hebben flinke koffiedrinkers ook de nodige aanslag. Zeker als die koffie gecombineerd wordt met een sigaretje. Dus na hun bakkie kan ik behoorlijk aan de bak. Als ik zie dat ze in mijn agenda staan, dan zet ik vaak het raam alvast open en soms doe ik een dubbel mondkapje voor. Nu met Corona heb ik een hele goede smoes om flink te ventileren en om een mondkapje en shield te dragen.
Niet te harden!
Ooit heb ik een patiënt gehad waar de lucht werkelijk niet te harden was. Ondanks het raam open en dubbele monddoekje met parfum erin kon ik het echt niet aan. Het was niet te doen. Het erge was dat ik er maar niet achter kwam waar het nu precies vandaan kwam. Het leken eerst zijn verstandskiezen te zijn dus die gingen eruit. Maar helaas…ik rook het nog steeds…toen gingen zijn amandelen eruit…dat was het ook niet. Tot op de dag vandaag ben ik er nog steeds niet achter. Ik weet nooit hoe snel ik hem weer de deur uit moet werken. De beste man interesseert het ook eigenlijk helemaal niks. Hij haalt echt zijn schouders erbij op. Bijzonder…maar misschien maar beter ook!
Gezond contact
Ondanks de geurtjes hoop ik echt dat het oude normaal kan blijven. Het zal spannend worden…Sociaal contact kan ook goed zijn voor onze gezondheid. Onze sociale contacten is ons vangnet maar ook stimuleert het ons om goed voor ons zelf te zorgen. Bijvoorbeeld om geurtjes te voorkomen!
