Ter ere van het 55 jaars bestaan van de Nederlandse vereniging voor mondhygienisten vond ik het leuk om deze blog te weiden aan het beroep mondhygienist.
Een heuse titel die ik inmiddels al 14 jaar met trots mag dragen.
Een bachelor of Health zoals ik officieel de titel op mijn diploma heb gekregen heeft meer inhoud dan alleen het schoonmaken van andermans tanden.
Ook denk ik dat als er gekeken wordt naar de toekomst en het gezond houden van mensen dat wij van cruciaal belang zijn om ons werk goed uit te blijven voeren.
Inmiddels bestaat het beroep ook al bijna 70 jaar en nog merken wij dat het bij sommige mensen nog steeds onbekend is.
Nog altijd hoor ik verhalen van mensen die niet gewend zijn om een bezoek aan een mondhygienist te brengen.Met het feit dat kinderen tot 18 jaar alles vergoed krijgen wat behandelingen van de mondhygienist betreft is het toch zorgwekkend dat er nog steeds veel kinderen en soms zelfs hele jonge kinderen zijn die nog nooit bij een mondhygienist zijn geweest.
De eerste mondhygienisten
Zo’n zeventig jaar geleden was er een idee om hulpkrachten op te leiden voor de tandarts.deze zouden dan meer het preventieve werk oppakken en wellicht in de toekomst ook andere taken.
In de verenigde staten werden deze medewerkers opgeleid vooral voor de preventie en in Nieuw Zeeland zag je dat er mensen werden opgeleid tot kindertandverzorger, ook mochten de mondhygienisten in spe daar meer de curatieve taken uitvoeren zoals boren en vullen.
Ook in Nederland was er het een en ander gaande, en zo ontstond in 1965 de stichting opleiding mondhygienisten de SOM.
Deze stichting bood meisjes aan om na het behalen van de middelbare school hun diploma in de verenigde staten te halen.
In 1965 vetrokken de eerste 12 Nederlandse meisjes naar de VS en in 1966 de tweede lichting.
Deze tweejarige opleiding was een pittige studie en naast de basisvakken zoals biologie, scheikunde en anatomie lag de focus vooral op preventie.
Hygiene was een groot punt van aandacht en het dragen van witte uniform jurken was een vereiste.
Eenmaal terug in Nederland werden de dames niet meteen met wijde armen onthaald. Veel tandartsen vroegen zich af wat ze moesten met deze meisjes.
Veelal wilde tandartsen niet dat een deel van hun takenpakket werd overgenomen door deze opgeleide mondhygienisten.
Een deel van de dames vulde de leegte op in tandheelkundige zorg en denk hierbij aan gehandicaptenzorg of schooltandverzorging.
In 1986 werd in Utrecht de opleiding tot mondhygienist op Nederlandse bodem gestart en in 1971 kwam er de opleiding in Amsterdam aan de universiteit van Amsterdam bij.
Ook kwamen er meer vakken bij zoals fysiologie, bacteriologie en hygiene, later kwamen ook parodontologie, voedingsleer en sociologie aan bod.
De lange dagen op de opleiding bestonden uit halve dagen theorie en halve dagen praktijk. Toendertijd leek de opleiding nog veel op het strenge regime wat bij de Amerikaanse opleiding werd gehanteerd.
Langzamerhand kreeg de mondhygienist steeds meer voor elkaar en werd het steeds meer gewaardeerd door de tandartsen en kaakchirurgen.
Ook het Ivoren Kruis had een groot aandeel in het bekend maken van deze beroepsgroep.
De NVM
De vereniging voor mondhygienisten werd 55 jaar geleden opgericht door een groep gedreven mondhygienisten. Want samen sta je sterker is nog altijd de gedachte.
Tot de dag als vandaag moeten wij nog steeds hard vechten voor onze plek in de tandheelkunde.
Zowel in de tweede kamer over wetsvoorstellen als op andere vlakken.
Inmiddels is de tweejarige opleiding veranderd in een vierjarige HBO opleiding en zijn er meer curatieve taken bijgekomen. Deze lichting mondhygienisten mag verdoven, rontgenfoto’s make en boren en vullen.
Maar nog altijd moeten wij ons bewijzen onze taken serieus te nemen. Qua regelgeving wordt dit nog wel eens in de weg gestaan en mogen wij als zelfstandige mondhygienisten op een eigen locatie niet alle taken uitvoeren zonder toestemming van een tandarts.
Bijzondere verrichtingen zoals het maken van Rontgenfoto’s, verdoven , boren en bleken moet nog steeds tot de dag als vandaag met de juiste extra opleidingen of bevoegdheden worden uitgevoerd dan wel niet in overleg met de tandarts van een patiënt.
Dat is denk ik ook de reden dat veel mondhygienisten niet helemaal achter de preventie assistent staan. Met name de Paro preventie assistent is een nieuwkomer in de tandheelkunde en zou een groot deel van onze taken mogen uitvoeren. Denk hierbij aan het schoonmaken onder het tandvlees tot meer diepte dan een preventie assistent.
Voor patiënten in de praktijk is het lastig te zien of te begrijpen door welke beroepsbeoefenaar ze nou precies worden behandeld.
Ook vinden veel praktijken het nog steeds lastig om de exacte grenzen op werkgebied te handhaven en worden er dus taken uitgevoerd door mensen die daar niet toe bevoegd zijn.
Een lastige discussie die naar mijn inzien nog wel eens mag worden aangescherpt.
Lang verhaal kort
Om een lang verhaal kort te maken, ons beroep Mondhygienist bestaat dus al een hele tijd en we weten ontzettend goed waar we mee bezig zijn.
Ik vind dat we een prachtige aanvulling zijn op de tandarts en andere specialisten. Wij weten immers als beste hoe we het parodontium, het fundament van het gebit in goede conditie kunnen houden en dus ook de algehele gezondheid van mensen.
