Voor veel patiënten is het erg onduidelijk door wie ze nou uiteindelijk behandeld zijn, was het een mondhygieniste of toch een preventieassistente?
Was die jonge dame nou de tandarts of toch de assistente?
Regelmatig hoor ik dat bij veel mensen verwarring bestaat over wie de behandeling nou daadwerkelijk heeft verricht.
In dit blog zal ik de taakverdeling proberen uit te leggen als het gaat om parodontale/gebitsreinigende behandelingen.
Ook probeer ik verheldering te geven in de verschillende codes die daar bij horen.
Te allen tijde is het belangrijk om te vragen in de praktijk door wie je wordt behandeld.
Vraag bij voorkeur ook steeds om dezelfde behandelaar om daarin verwarring te voorkomen.
Ook is het voor het uiteindelijke behandelresultaat beter om bij dezelfde behandelaar te blijven omdat de meetresultaten dan altijd het zelfde zijn.
Sommige behandelaars meten anders dan andere collega’s.
Persoonlijk vind ik het goed als praktijken duidelijkheid scheppen in de taakverdeling.
Sommige praktijken hebben naambordjes met functie, andere hebben een duidelijk verhaal en omschrijving per persoon op de website en andere praktijken gebruiken beroepskleding om aan
te duiden wie wat doet. Bijvoorbeeld witte lange jas voor de tandarts, kort jasje voor de mondhygieniste en de assistentes een polo.
Per praktijk kan dit verschillen en soms moet je er echt om vragen wie nou wat doet.
De meeste verwarring in taakverdeling bestaat er op het gebied van parodontitisbehandelingen. Omdat er nog niet zo heel lang geleden een extra taak bij is gekomen en dat is de Paro-preventie assistent.
Hieronder zal ik uitleggen hoe het precies zit.
De tandarts
Een tandarts is in principe bevoegd om alle handelingen in een algemene tandartspraktijk uit te voeren. Heel veel taken zijn de zogenoemde voorbehouden handelingen en mogen alleen
uitgevoerd worden door een tandarts of als de tandarts aanwezig is in de praktijk. Bijvoorbeeld het maken van röntgenfoto’s.
Een tandarts is dus prima in staat om een goede gebitsreiniging of parodontale behandeling uit te voeren. Echter hebben de meeste tandartsen niet veel tijd om deze behandeling uit te voeren
en hebben daar vaak een speciale samenwerking mee met een mondhygienist of parodontoloog.
Mondhygiënist
De mondhygiënist is bij uitstek de persoon om een goede gebitsreiniging bij uit te laten voeren.
Deze professionals zijn meester in het verwijderen van tandsteen en aanslag en hebben daarnaast ook ervaring in het verwijderen van tandsteen uit diepe pockets. Dus de ruimtes onder het tandvlees.
In principe mag de mondhygiënist alle dieptes qua pockets behandelen mits deze door de behandeling in de normale praktijk kunnen herstellen.
Wanneer er te veel botafbraak bij het kaakbot heeft plaatsgevonden zal de mondhygiënist in overleg met de tandarts doorverwijzen naar de parodontoloog.
Parodontoloog
Deze gespecialiseerde tandarts weet alles van het behandelen van parodontitis ( botafbraak) en het genezen daarvan. Waneer tandvlees helemaal gezond is kan je bij de parodontoloog ook
behandeld worden met implantaten. Wanneer bijvoorbeeld door een vergevorderd stadium van parodontitis tanden of kiezen verloren zijn gegaan.
De preventie-assistente
Als preventie assistente mag je vooral de preventieve taken in de praktijk verrichtten. Je hebt als taak de mond gezond te houden en kan daarbij alle voorlichting geven.
Veel mensen verwarren deze assistente met de mondhygiënist en het verschil zit hem in de categorie die zij mogen behandelen.
In principe mogen zij iedere patiënt zonder diepe pockets behandelen. Dat betekend dat er geen diepere pockets dan 4 mm aanwezig mogen zijn en dat er niet mag worden schoongemaakt
onder het tandvlees. Zij behandelen dus de categorie A patiënten en kinderen.
De paro preventie-assistente
Deze assistente is bevoegd om beginnende tandvleesproblematiek te behandelen. Dus de categorie B patiënten.
Ook patiënten die na een behandeling bij de mondhygieniste een stabiele situatie bereikt hebben kunnen door deze assistenten behandeld worden.
In de praktijk wordt van iedere patiënt de pocketdiepte genoteerd in een zogenaamde pocket of parodontiumstatus en daarbij wordt je automatisch in een categorie ingedeeld.
De categorie in de mondzorg is eigenlijk te vertalen als een moeilijkheidsgraad.
De categorie A patiënten hebben weinig tandsteen en geen tandvleesproblemen. Bij categorie B is er al meer tandsteen en kunnen er beginnende tandvleesproblemen zijn en bij categorie C is
het altijd met tandvleesproblemen, blootliggende tandhalzen of botafbraak.
In principe is het de taak aan de tandarts om tijdens de controle te kijken tot welke categorie iemand behoort zij noteren per kaakdeel de status van het gebit in een zogenaamde DPSI score.
Daarna kan je pas bepalen bij welke behandelaar die persoon terecht kan komen.
