Wanneer ik aan andere mensen vertel dat ik mondhygienist ben van beroep krijg ik meestal een vies en bedenkelijk gezicht te zien.
‘Oh dat zou ik nooit voor werk kunnen doen, al dat bloed, al die viezigheid.’
In dit blog leg ik uit of wij inderdaad zo’n vies beroep hebben als iedereen denkt. Ik vertel mijn ervaringen en hoe wij hierop anticiperen.
Hoe het begon
Tijdens de eerste jaren van mijn studie vielen er zeker een aantal studenten af omdat zij erachter kwamen dat het beroep toch niet hun ding was.
Bij de meeste studenten was dat omdat zij het beroep te bloederig vonden, te dicht op mensen of te intiem vonden.
Vanaf het begin van mijn opleiding ben ik altijd gefascineerd geweest door vieze en smerige monden. Ik zie het persoonlijk meer als een project wat lekker kan opknappen.
Zie het als een oud huis dat je flink gaat verbouwen en dat er later als een paleisje uit komt te zien.
Ik denk dat de meeste mondhygienisten een kick krijgen van het werken in zo’n heftige of vieze mond.
Wanneer ik bijvoorbeeld in een congreszaal zit worden er regelmatig van dit soort monden getoond. Vaak veel erger en viezer dan dat je dagelijks in de praktijk tegen komt. Wanneer deze beelden getoond worden zie je bij de meeste collega’s al de emoties in de ogen. Oehhh ahhh, je ziet hun handen jeuken om zo’n mond op te knappen.
Wanneer je dit mondhygieniste – gen niet hebt ontwikkeld gedurende de opleiding denk ik dat je niet geschikt bent voor het vak.
Dit is wat ons vak leuk maakt!
Persoonlijk heb ik mijn werk nooit vies gevonden. Ik werk graag met mensen en neem graag een verzorgende rol op mij.
De meeste patiënten in de algemene praktijk hebben een normale mond met hier en daar wat ontstekingen en zie ik zeker niet als vies.
Ik heb dus niet zo snel een zwakke maag en kan ook prima naar operaties op tv kijken, waar mijn partner altijd schreeuwend door heen zit, zet AUB uit!!
Door de jaren heen heb ik in verschillende werkvelden gewerkt, van orthodontie, parodontologie, geriatrische tandheelkunde en het werken met gehandicapten. Ik ben dus wel wat gewend.
In de geriatrische (ouderen) tandheelkunde en de bijzondere zorg ( gehandicaptenzorg) kwam ik wel de meest heftige monden tegen die je maar kan bedenken.
Een mondkapje is daar zeker geen overbodige luxe! Door de beperkingen van de mensen zelf zijn zij niet in staat om hun mond goed te verzorgen. Zij hebben daar hulp bij nodig en dat is vaak door tijdgebrek en personeelstekort een ondergeschoven handeling.
Vaak krijgen de mensen daar ook veel zoetigheid en zitten er in de tanden en kiezen veel gaatjes.
Door dagelijks onvoldoende mondhygiëne zie je dat het tandvlees bij deze mensen vaak erg ontstoken is. Met flinke zwelling en bloedingen tot gevolg.
En helaas laten niet alle mensen die leven in een zorginstelling gebitsreiniging toe en zie je dat er een soort achterstallig onderhoud ontstaat. Laag op laag plak en tandsteen vormt zich vaak als een muur over de eigen tanden en kiezen heen.
Helaas kom je dit in zorginstellingen veel tegen en is dit nog steeds iets waar mijn hart als mondhygienist van gaat huilen.
Geurtjes
Hoewel ik mijn werk nooit als vies zal beschouwen, ik zou bijvoorbeeld meer moeite hebben de hele dag poepluiers bij volwassenen te moeten verschonen of eelt verwijderen bij vieze tenen, toch heb ik een aspect waar ik nog wel eens moeite mee heb en dat is GEUR.
In de algemene praktijk kom je dit gelukkig niet in zeer heftige mate tegen. Zeker met een mondkapje op hebben wij als mondhygienist geen last van de geur van knoflook of uitjes. Iets waar patiënten me van tevoren vaak voor waarschuwen.
Wel ontwikkel je als mondhygienist een soort reukorganen die vanaf de wachtkamer al de parodontitis patiënten kan onderscheiden.
Ik heb wel eens begrepen dat wanneer je ooit de geur van een lijk hebt geroken, je dit nooit meer kwijtraakt en je het altijd zal herkennen. Dat heb ik met de geur van tandvleesontsteking.
Zeker wanneer het in vergevorderd stadium in de mond aanwezig is hangt de geur om de hele patiënt heen. En nee, dit is voor deze personen niet te verdoezelen met een parfum of mondspray.
Het is een weeïge typische ontstekingsgeur die je uit duizenden zult herkennen.
Op zich kan ik dit goed hebben, alhoewel ik tijdens mijn zwangerschap extra reukvermogen ontwikkelde en ik echt een beetje menthololie in mijn mondkapje moest sprenkelen om deze patiënten normaal te kunnen behandelen.
Het bloed daar moet je inderdaad wel tegen kunnen, hoewel ik zelf snel kan flauw vallen als ik mijzelf bijvoorbeeld verwond heb, zal ik dit tijdens mijn werk niet zo snel hebben.
Ook tijdens het assisteren bij een tandarts tijdens een chirurgische behandeling waar veel meer bloed bij kwam kijken dan bij mijn werkzaamheden heb ik hier nooit last van gehad.
Bloed is goed! Wanneer je tijdens het uitvoeren van een gebitsreiniging hebt zorgt het bloed er ook voor dat het afval verdwijnt uit het tandvlees.
Sommige monden kunnen verschrikkelijk bloeden,bijvoorbeeld wanneer iemand ernstige tandvleesontsteking heeft, zwanger is of bloedverdunners gebruikt.
Eigenlijk valt het mij tijdens het werk al niet eens meer zo op. Wel heb ik inmiddels allerlei handige tools ontwikkeld om het bloeden onder controle te krijgen en weet ik mijn werkveld zo schoon mogelijk te houden. Ik werk dan altijd meer met afzuigers en gaasjes.
Bacteriën en virussen
Al tijdens je opleiding word je goed op de hoogte gebracht van het feit dat wij als behandelaar risico’s lopen.
Wij werken veel met bloed, spetters, aerosolen en andere lichaamseigen vloeistoffen. Wij kunnen dus geïnfecteerd raken tijdens ons werk. HIV, Hepatitis, Herpes bij patiënten zijn voor ons het signaal om extra nauwkeurig te werk te gaan.
Aangezien ik in het dagelijks leven ook erg precies en poetserig ben vind ik het niet erg om gedurende de dag alles schoon te maken.
Sprayen met alcohol, doekjes met desinfecterende middelen, doorspoelen met chemische stoffen het hoort er allemaal bij.
Je wilt immers niet besmet raken tijdens het werken. Wij zijn daarom ook ingeënt tegen bijvoorbeeld Hepatitus B. Toch moeten wij altijd opletten en zorgvuldig te werk gaan. Beschermbril, mondmasker, gezichtsscherm en beschermende kledij.
Zeker in deze gekke tijd is het voor ons als mondzorgverlener extra opletten en allert blijven.
