Soms mag je best even dom doen
“Hij was een beetje dom.”, wie kent die uitspraak niet? Koningin Maxima deed deze uitspraak toen ze aan het grote publiek werd voorgesteld over Willem Alexander die niet geheel politiekcorrect uit de hoek was gekomen. En iedereen vergaf het hem direct. Famke Louise die een stuk minder grote verantwoordelijkheid over het volk draagt, deed ook een beetje dom. Tot haar eigen grote schrik had ze iets gezegd (of beter gezegd..gehashtagt) waar ze helemaal niet achter bleek te staan. De media rolde over haar heen. Alles werd erbij gehaald, tot aan haar duckface-lippen aan toe. Dat ze er gewoon een beetje mee aan het stoeien was omdat ze net een beugel draagt, was helemaal niet meer interessant.
Bashen maar
Zelfs een bestuurder binnen de mondzorg vond dat hij hier nog een plasje over moest doen. “Gisteravond bij Jinek toch maar weer gebleken dat IQ echt gezond voor een mens is.” Die schoot bij in het verkeerde keelgat. Alsof mensen met een laag IQ per definitie ongezond zijn. Er ongelukkige timing als net mensen die woonachtig zijn in een instelling voor verstandelijk beperkten weer naar de tandartspraktijk mogen komen. Alsof mensen met een hoog IQ alleen maar verstandige dingen kunnen zeggen of een mening mogen hebben. Hij walste hier even lekker over menig patiënt heen. Ik hoop voor hem, of eigenlijk voor zijn patiënten, dat hij alleen maar super intelligente mensen in de praktijk ontvangt.
Geduld gevraagd…
Dagelijks maak ik in de praktijk mee hoe moeilijk mensen vinden om hun wensen uit te spreken. Ze verbergen het regelmatig in achteloos lijkende opmerkingen. Anderen overschreeuwen zichzelf en zijn onnodig hard. Eigenlijk hebben de meeste mensen geen idee hoe ze hun mening, wens of vraag eigenlijk netjes en volledig zouden kunnen formuleren. Laat staan dat het ineens zomaar uit je mond rolt. Daar ben ik zelf het levende voorbeeld van. Ik kan lekker schrijven, maar praten…ik ben soms blij dat ik gewoon een apparaat kan laten jengelen zodat ik overstemd word, om eerlijk te zijn.
Goed luisteren…
Gelukkig zat daar nog Gommers aan tafel. Wat een baas! Hij was de enige die geïnteresseerd naar Famke Lousie toeboog. Oei, de anderhalve meter sneuvelde bijna. Zo zie je maar hoe moeilijk het is om je aan de maatregelen te houden. Als je elkaar wil begrijpen, moet je in elkaars schoenen gaan staan. En dat deed Gommers. Hij vroeg door. Daar waar Jinek Famke probeerde te pootje haken (met succes…was ook niet zo moeilijk…alsof je een pasgeboren veulen een zetje geeft…), zag Gommers haar kwetsbaarheid. Want doen we ook alweer in de gezondheidszorg bij kwetsbare mensen? Juist ja…beschermen…en vooral: heel goed naar luisteren.
Ziek van niet ziek zijn
Waar Famke Louise ons op probeerde te wijzen, is de nieuwe definitie van gezondheid. Gezondheid is meer dan niet ziek zijn. Je kunt kapot gaan zonder lichamelijk stuk te zijn. Nog niet zo heel lang geleden bracht het ministerie van Volksgezondheid eenzaamheid en depressie extra veel aan het licht. Maar waar horen of zien we dat nog terug? We kunnen er niet omheen dat we steeds meer van elkaar verwijderd worden. De saamhorigheid is aan het verdwijnen. Hoe creëren we verbinding binnen de 1,5-meter-samenleving? Hoe zorgen we ervoor dat mensen dadelijk niet alleen ‘klaar zijn met Corona’ maar simpelweg echt niet meer kunnen?
Middelen voor het doel
De reguliere zorg is weer in het nauw. Huisartsen moeten hun praktijk sluiten omdat er niemand meer is die zonder verkouden te zijn de dienst kan draaien. Mondkapjes kunnen niet overal-en-nergens op want dan heeft de zorg niks meer. De testcapaciteit is te klein…de testlabs liggen zo ver weg dat het te lang duurt voordat de uitslag er is…kortom: te kort aan middelen. Een klassieke fout. Dan kan je nog zo’n mooi beleid hebben, maar zonder middelen bereik je gewoon je doel niet.
Wanneer is het voorbij?
Dus er zit inderdaad maar een ding op….strengere maatregelen en hopen dat het snel overgaat. Die strengere maatregelen vinden we meestal niet prettig. Zeker als we niet weten hoe lang ze geldig blijven. Bij een gaatje boren tellen we (bij kinderen) nog mee. Als je weet dat het 10 seconden duurt dan kan je je daarop instellen. Als je van te voren weet hoeveel pijn iets gaat doen, dan kan je het hebben.
Boos!
Als het je overvalt en al helemaal als je er niet zelf voor gekozen hebt, dan zal je je hakken in het zand zetten. En zo is Corona. Die kwam maar zomaar binnengeslopen, zonder waarschuwing, zonder dat iemand er om had gevraagd. We werkten hard aan de verdwijning van Corona, maakte een klein slippertje…en potver…daar was Corona weer. Het is verdorie niet eerlijk. Corona is gewoon niet eerlijk. En op wie kan je dan boos zijn? Waar kan je dan even lekker tegenaan schoppen? De regering!
Gaatjes
En zo is het in je mond ook. Je poetst gewoon. Je doet je best. Dan snoep je even net iets teveel en je poetst even wat minder goed en je wordt gelijk afgestraft. Je bent even dom geweest. Daar kan je boos om zijn. Of zelfs doen alsof je niet een beetje dom deed. Je kunt zelfs roepen dat je het recht hebt om dom te doen. Maar je weet best…als je niet als de donder weer goed gaat poetsen en gezond gaat eten, dan krijg je gewoon weer gaatjes. De natuur is ongenadig. Ja, die mondhygienist is natuurlijk een grote trien als ze je oplegt om ook nog eens stokertjes en een spoelmiddel te gebruiken. Gelukkig kennen en hebben we die middelen wel! Maar je hebt gelijk. Het is niet eerlijk. Het is niet leuk. Maar ons gedrag bepaalt onze gezondheid. Het is doorzetten…en ja, je mag best even klagen…en door! Dan heb je over een poos weer een smile op je smoel. Daar deden we het voor. Weet je nog?
