Op een stormachtige zaterdag begaven ik en de tandarts ons op de Family Fair. Dit werd gehouden in een in het Kulturhus De Rietborgh in Terborg. Hierin zit het consultatiebureau, de opvang, de peuterspeelzaal, de sporthal, de basisschool en nog veel meer. Hier komt Terborg en omstreken dus samen. Sinds vorig jaar organiseren zijn de beurs om mensen nog meer te verbinden en om aandacht te vragen voor gezondheidsthema’s. Door de beurs leuk aan te kleden, bijvoorbeeld met een modeshow, kwamen er veel meer mensen op af dan wanneer je een ouderavond op school zou organiseren. Het was het voor ons een unieke kans om meer bewustzijn te creëren rondom het belang van een gezonde mond.
In den beginne…
Vorig jaar was ik er alleen. Ik was er gevraagd omdat ik al jaren deelname aan Kidsfabriek organiseer. Dit is een gratis evenement voor kinderen in de leeftijd van 4-12 jaar. Het was even aftasten wat deze beurs, toen nog Jonge GezinnenBeurs geheten, te bieden had. Na afloop maakte de organisatie haar excuses omdat ik het zo druk had. “Je werd overspoeld en dat was niet onze bedoeling.” Daar moest ik wel om lachen, want zo had ik het helemaal niet ervaren. Ik vond het juist heel leerzaam. De beurs moest duidelijk nog wat naamsbekendheid krijgen. Ten opzichte van Kidsfabriek vond ik het juist redelijk rustig. Dat was eigenlijk wel prettig, want zo had ik veel meer tijd om even echt in gesprek te gaan met ouders. Toch was het wel handig om dit jaar met meer mankracht te komen.
Aanwaaien
Dit jaar had ik bij ons de praktijk in de groep gegooid wie mee wilde doen. Een preventieassistent en onze tandarts-directeur waren meteen enthousiast. Helaas werd de preventieassistent door een griep geveld. De tandarts had ook al eens meegedaan aan Kidsfabriek dus hij wist wel ongeveer wat we gingen doen. En toch is het elke keer weer verrassend wie er komen aanwaaien (bijna letterlijk) en welke vragen zij hebben. Toen ik halverwege de opbouw was, heb ik mijn telefoon gepakt om even een klein filmpje te maken van wie er allemaal waren. Toen ik terugkwam waren al enkele kinderen in ons hoekje aan het spelen. Helemaal leuk. We hadden onze poetsbeesten meegenomen en die hadden duidelijk succes. Een dametje kende me van vorig jaar en meldde me dat ze wilde poetsen.
Spelende wijze wijzer
Eenmaal een schaap over de dam dan volgen er meer. Dat is altijd zo leuk van zo’n open karakter van een beurs. Kinderen zien andere kinderen en willen dan ook. Goed voorbeeld doet volgen. De poetsbeesten en de vrolijk gekleurde borstels zijn eyecatchers en haalt menig kind en ouder over de streep. Al spelend leren we hen van alles over het ontstaan van gaatjes en over tandenpoetsen.
Speciaal voor de ouders
Omdat de beurs dit jaar zich wat meer wilde richten op het hele gezin, had ik ook iets voor de ouders meegenomen. Ik had twee boxen met mooie ragers meegenomen. Het belang van tussen de tanden reinigen begint zo waar door te dringen. Helaas gebruiken mensen wel heel vaak de verkeerde spullen. Zo ook de enkele dames die interesse hadden in ‘die dingen’….waar ze voor waren? Ze gebruikte wel stokertjes of iets van die strekking maar dit was voor hen veel te klein en duidelijk het verkeerde materiaal. De ragers waren echt perfect voor hun monden. Blij dat ik hen hiermee kon helpen.
Tekort aan tandarts en mondhygiënist
De tandarts viel het op dat veel kinderen nog helemaal niet de mondhygiënist bezochten en nog nooit een ‘poetsles’ hadden mogen ontvangen. Altijd als ik mee doe aan een beurs schrik ik daar ook weer van. Vooral om de gezinnen die aangaven heel graag naar de tandarts en mondhygienist te willen, maar nergens op een geschikte praktijk terecht kunnen. Helaas moesten wij ook ‘nee’ verkopen, want onze praktijk zit vol. Hopelijk kunnen we nieuwe tandartsen en mondhygiënisten aantrekken in de Achterhoek en blijven ze er ook graag werken.
Take home massage
En altijd blijft er een ‘geval’ in mijn hoofd na sudderen. Dit keer was het een kindje met duidelijk gaatjes in haar voortanden. Er werd thuis slechts een keer per dag gepoetst. Toen ik de moeder voorzichtig vertelde dat het er niet heel goed uit zag, zei ze: “Ja, klopt er moeten ook wat kiezen getrokken worden.” We kleurden de tanden en ik werd haast verblind door het vele roze dat verklikte dat er nogal wat plak zat. “Ze vindt poetsen niet leuk.”, lichte haar moeder toe. Ik vroeg aan het meisje welke tandenborstel ze gebruikte en ze wees naar een handtandenborstel. Ik vroeg haar of we een elektrische zouden proberen. Heftig knikte ze van ‘ja’. Nou, ze heeft wel een kwartier zitten poetsen. Zo mooi vond ze dat. Haar moeder fleurde helemaal op en zou er direct eentje gaan aanschaffen. Kijk…daar doe ik het voor!
